Bouteille à la mer ! / Botelo ĉemare.

Bouteille à la mer.

Un sable si doré, des lumières d’Outremer, des rouleaux, enchanteurs pour un surfeur… Me voici, seul, et un doux bruit, répétitif, de roulement crissant près de mon oreille éveille ma curiosité, et me sort de ma torpeur. La bouteille semble retrouver le geste du viticulteur, qui la tournait régulièrement pour bonifier son nectar. Mais ici elle se laisse délicieusement bercer par le flux et le reflux, et son bouchon fendillé semble même sourire lorsqu’il vient me titiller les orteils.

Mais… une bouteille à la mer, c’est fait pour un message, non ? C’est fait pour qu’on y découvre une vérité importante, la « phrase de la vie » d’un être au bord du gouffre, un dernier espoir…
Je l’ai ouverte, vite (impossible d’y résister, bien sûr), j’ai déroulé le parchemin, puis, encore plus vite, je l’ai replacé, j’ai rebouché et jeté au loin la bouteille, dans l’eau, où elle a disparu…
J’ai pris mes affaires, je m’en suis allé. Ah, oui… j’avais lu : « S’il vous plaît, laissez moi tranquille… »
Loïc

 Esperanto : Botelo ĉemare. 
Ora sablo, la Overseas lumoj, ruloj, ravante por Surfer ... Jen mi, sola, kaj mola bruo, repetitivo disiga laborante proksime al mia orelo mi estas scivolema, kaj de mia torporo. La botelo ŝajnas trovi la geston de la vinberkulturistoj, kiuj turnis regule por plibonigi lian nektaron. Sed ĉi tie ŝi lasas ekskvizita lulita per la refluo kaj fluo, kaj kraka ĉapo ŝajnas eĉ rideti  kiam nur tiklas miajn piedfingrojn.
Sed ... botelo en la maro, tio estas pro mesaĝo, ĉu ne? Ĝi estas farita por malkovri gravan veron, la "vivo-frazon" de estaĵo rande, lastan esperon ...
Mi malfermis ĝin rapide (vi ne povas rezisti, kompreneble), mi malvolvis la pergamenan, tiam eĉ pli rapide, mi anstataŭis, mi boris kaj ĵeti, en akvo, kie ŝi malaperis ...
Mi prenis miajn aferojn, mi iris. 
Ha, jes ... Mi legis: "Bonvolu, lasu min libera ..."
Loikjo