Rencontre avec Alexandre Séon, au musée des Beaux-Arts de Quimper

L'"écume des mots", atelier d'écriture en chair et en os, nous faisons régulièrement des sorties-découverte, qui nous inspirent grâce à des consignes et des voies d'inspiration.

Cette fois : Rencontre avec Alexandre Séon, au musée des Beaux-Arts de Quimper.

Nous devons évoquer ce que nous inspire ce portrait, 

qui est celui de notre oncle, 

 jamais vu jusqu'alors ...

https://fr.wikipedia.org/wiki/Alexandre_S%C3%A9on
Plus d'images : ICI

..................................................

Mon oncle.

Ton oncle, quand tu le verras, tu tomberas des nues ! Nous l’avons d’ailleurs invité pour te le présenter.

Depuis mon enfance, sa compagne, Tatie, m’a fait découvrir les œuvres de ses loisirs : un superbe circuit de chemin de fer miniature qui couvre le sol de la chambre d’enfant, vide. Belle reproduction du premier transsibérien , ses aiguillages, ses voitures enneigées, les voyageurs qui montrent leur bout du nez hors de la fenêtre, dans l’air glacial. Ce circuit occupe tous ses moments libres, au point d’oublier régulièrement ses obligations « bassement terre-à-terre ».

Il est horloger-bijoutier, et en présente les outils, la précision, la minutie, la patience, et l’exigence du travail bien fait. Un authentique modèle vivant, un exemple de mode de vie.

Mais le voici soudain, entrant en coup de vent. Il est aux antipodes de l’homme que j’imaginais : Il n’a rien du petit homme frêle, les lunettes rondes sur le nez, la loupe à l’œil. Grand, solide gaillard dont la grande blouse de travail m’impressionne, mon gentil oncle, c’est Raspoutine … Ah ! quand l’imagination vous joue des tours …

Mais le prénom de mon oncle est, tout bonnement, Pierre. On ne m’a jamais dit que c’était Joséphin, un certain fondateur d’un certain mouvement ou religion Rose-Croix. Je n’y comprends rien, les petits trains, ou les messes occultes ? après tout, pourquoi pas ? avec tout de même de l'organisation : pas les deux simultanément, cela ferait désordre, non ?

Joséphin Raspoutine, ça allait bien ensemble, pourtant.

Patatras.

Loïc

ESPERANTO : 

Kunveno kun Alexandre Seon, la Museum of Fine Arts en Quimper

La "ŝaŭmo de vortoj," skriblaborejon , ni regule malkovras de eligoj, 
kiuj inspiras nin per instrukcioj kaj inspira manieroj.

Tiu tempo: Kunveno kun Alexandre Seon, en la Museum of Fine Arts en Quimper.

Ni devas diskuti, kion inspiras nin tiu portreto, 

kiu estas tiu de nia onklo, 

 neniam vidita antaŭe ...

https://fr.wikipedia.org/wiki/Alexandre_S%C3%A9on
Pli bildoj: TIE

..................................................

Mia onklo.

Via onklo, kiam vi vidos lin, vi falos el la cielo ! Ni ankaŭ invitis por prezenti al vi.

Ekde infanaĝo, lia kunulo, onklinon, enkondukis min al la verkoj de siaj hobioj: bela modelo fervojo cirkvito kovranta la plankon de la infana ĉambro, malplena. Bela reprodukto de la unua Trans-Siberian, lia ŝaltiloj, neĝa aŭto, pasaĝeroj, kiuj montras ilian nazon el la fenestro, en la glacia aero. Tiu cirkvito tenas sian tutan liberan tempon al la punkto de forgesante sian regulaj devoj "malsupren-al-tero."

Estas horloĝisto kaj juvelisto, kaj prezentas la iloj, precizeco, solideco, pacienco, kaj la postulo por laboro bone farita. Aŭtentika vivanta modelo, ekzemplo de vivstilo.

Sed ĉi tie subite enirante ventego. Estas homa ne laux mi imagis: Ĝi havas nenion nefortikan vireton, rondaj okulvitroj sur la lupeo por la okulo. La vasta kitelo impresas min, mia dolĉa onklo estas Rasputin ... Ha! kiam imagpovo trompi sur vi ...

Sed la nomo de mia onklo estas, simple, Petro. Mi neniam diris ke estis Joséphin, fondinto de religia movado aŭ Rosicrucians. Mi ne komprenas, malgrandaj trajnoj, aŭ la occultaj masoj? post ĉio, kial ne? kun ĉiuj samaj organizo: ne ambaŭ, kiu volus salaton, dekstra?

Joséphin Rasputin, ĝi iris bone kune, kvankam.

Patatras.

Loïc