Les disparus de Saint-Agil, ou de « l'Ecume des Mots » ?

L'île de Penfret, archipel des Glénan
 Penfret Insulo, insularo Glénan

Neuf ! Plus que neuf, à « l'Ecume des Mots » , ce mercredi ! Cela devenait bizarre et même inquiétant.

Depuis quelques séances, les thèmes et les sujets étaient, il est vrai, assez surprenants, et les participants se déclaraient désorientés.

Françoise avait levé le pied (si on peut dire) la première : Elle avait prétexté des ennuis articulaires, ou une mauvaise chute, pour s’éclipser vers un atelier ésotérique de remise en forme. En forme, d'accord, mais en forme … de quoi ?

Elle commençait vraiment à nous manquer…

Dany, ensuite, la semaine suivante : on l'avait vue arriver, au loin, sur son vélo habituel. Mais elle ne s'était pas arrêtée. Elle avait continué son chemin sur la piste cyclable, nous adressant au passage un gentil signe de la main.

Puis elle avait disparu, juste après le restaurant « Chez Hubert ».

Nous avons seulement su, par le marin aux sabots verts, vous savez celui qui guette toujours on ne sait quoi, assis sur les paniers à crabes du port de Beg-Meil, qu'elle avait dévalé vers le quai et avait continué vers l'île de Penfret, suivie par une haie de dauphins …

Pour Gérard, enfin, c'était un peu différent : Il quittait souvent notre groupe un quart d'heure avant la fin, car il avait, disait-il, beaucoup de route jusqu'à Combrit. Connaissant le gaillard, je l’ai suivi, la semaine dernière : A Combrit (à Sainte-Marine plus exactement) un ancien abri de douanier, la « Maison Napoléon », garde l'entrée du port. Cette petite maison a été restaurée récemment. On peut y apercevoir à travers la petite fenêtre (si la lumière est bonne, et s'il n'y a pas de contre-jour) une bonne dizaine, déjà, de mots en écume. Gérard a été longtemps un grand fumeur de pipe et la pipe d'écume – en écume de mer -  ça lui connaît.

Après chacun de nos ateliers, il enregistre et archive ainsi, avec patience - car il en faut, avec l’écume ! – nos trouvailles.

Au moins, pour lui, pas à s’inquiéter : il m'a même promis qu'il nous ferait visiter son écumoire…

E° :  

Mankantaj Saint-Agil aux "Ŝaŭmo Vortoj"?
Naux ! Nur naŭ el "Ŝaŭmo Vortoj" merkredo! Ĝi iĝis stranga kaj eĉ zorgodona.
Por kelkaj sesioj, temoj kaj aferoj estis ja sufiĉe mirinda, kaj partoprenantoj raportis desorientadaj.
Françoise estis prokrastitaj (por tiel diri) la unua: Ŝi ŝajnigis conjuntajn problemojn aŭ malbona falo gliti al esotera butiko taŭgeco. En formo, jes, sed kiel ... kio?
Estis vere komencis manki al ni ...
Dany tiam la sekva semajno, ni vidis okazi malproksime sur sia kutima biciklo. Sed ne haltis. Ŝi daŭrigis sian vojaĝon sur la bicikla vojon, sendante al ni la vojon belan ondo.
Tiam ŝi estis for, ĝuste post la restoracio "Chez Hubert."
Ni nur sciis per la maristo kun la maraj verdaj ŝuoj, vi scias kiu ĉiam scias  tie, sidantaj sur la krabo potojn haveno Beg-Meil, ŝi kuris al la doko kaj daŭrigis la Penfret Insulo, sekvita de vico de delfenoj ...
Por Gerard, fine, ĝi estis iom malsama: ĝi ofte forlasis nian grupon dekkvin minutoj antaŭ la fino, kiam li havis, li diris multajn vojo al Combrit. Konante la ulo, mi lin sekvis pasintsemajne: A Combrit (en Sainte-Marine, pli precize) iama rifuĝo kutimo, la "Napoleono Domo" gardas la havena eniron. Tiu malgranda domo estis lastatempe restarigita. Oni povas vidi tra la malgranda fenestro (se la lumo estas bona, kaj neniu tago-kontraŭ) dekduo jam vortoj en ŝaŭmo. Gerard jam delonge grandan pipon fumanto kaj meerschaum pipon - Meerschaum - ĝi scias.
Post ĉiu de niaj metiejoj, gravuras kaj arkivas kaj, kun pacienco - kiel devas, kun la ŝaŭmo ! - Niaj trovoj.
Almenaŭ por li ne maltrankvili; li eĉ promesis ke ni vizitus sian Tondilbekulon ...

Loiko