Bois ... papier ... feuille ...

Bois ... papier ... feuille ...
 Ligno ... Papero ... folio ...

"Écriture naturelle" ?

Le crayon de la vie, 

La vie qui reprend ?

Le cycle éternel, voilà qui me plaît,

Ôter du corps artificiel de cet outil

Sa mine travaillée par les humains, 

Et rêver.

Rêver que la vie reprend, toujours, là où on a cru la supprimer.

Tôt ou tard, même dans la peine, même dans la précipitation.

Pour le meilleur et pour le pire. Mais ici,

Pour le meilleur : écrire, laisser libre cours, laisser faire, laisser germer.

"Vous pouvez nous enterrer tous, oui; mais nous sommes des graines." - Proverbe mexicain.


 "Natura manskribo"? 
La krajono de la vivo, 
Vivo kiu revigliĝas? 
La eterna ciklo, kiu al mi ŝatas, 
Forigi de la artefarita korpo de la ilo 
Lian minon laborita de la homoj, 
Kaj sonĝi. 
Sonĝi ke vivo revenas, ĉiam kie oni kredis forigi ĝin.
Malfrua aŭ frua, eĉ en doloro, eĉ kontraŭhorloĝe.
Por pli bona kaj por pli malbona. Sed ĉi tie, 
Por la plej bona: liberan kuron lasi, lasu fari, lasu ĝermi. 
"Vi povas enterigi nin ĉiun, jes, sed ni estas semoj." - Meksika proverbo.